Second to last stop: Villingen-Schwenningen

It's been an amazing few days but it's almost time to come back home. This tour has been an adventurous one to say the least. Apparently some of our hotel rooms are quite 'thematic'. Filip Strobbe, our COO, has taken to pen and paper once again:

28 april 2016

Fundamenteel kan er tijdens een concert van klassieke muziek weinig mislopen. Uiteraard zijn sommige calamiteiten niet uit te sluiten. De elektriciteit in de zaal kan uitvallen, een bezoeker kan door zijn stoel zakken of een dirigent kan van het podium tuimelen. Maar dat gebeurt niet vaak en al helemaal niet in Villingen-Schwenningen, het stadje waar Brussels Philharmonic deze avond optrad. Een korte wandeling door de stad leert dat hier minstens zeven uurwerkenwinkels zijn, drie  winkels voor modeltreintjes en een winkel volledig gewijd aan de verkoop van verrekijkers. Dit in een kleine gemeente. Het is duidelijk: Villingen-Schwenningen is een oord van vrede, discipline en brave huisvaders.

En toch ging er weer iets mis wat altijd lijkt mis te lopen tijdens klassieke concerten: het overhandigen van de ruiker bloemen aan de dirigent en de solist. Deze keer kwam een dame stomend van de zenuwen het podium opgelopen met een ruiker, zag ze dat de dirigent langs de andere kant er weer afging, keerde dan maar op haar stappen terug om het na een halve minuut applaus nog eens te proberen en voor het ongenadige oog van het publiek de dirigent halfslachtig toe te laten haar te omhelzen terwijl hij haar duidelijk een kus wilde geven. Het is opmerkelijk hoe in de keurig geregelde wereld van de klassieke muziek het overhandigen van de bloemen nog altijd als een verrassing wordt geënsceneerd maar zo zelden het effect van een surprise party geeft. Iedereen heeft wel al eens meegemaakt dat de verkeerde muzikanten de bloemen kregen.

Gisteren in Nürnberg leefde even de hoop dat het overhandigen van de bloemen vlekkeloos zou verlopen. Na het virtuose optreden van violiste Alena Baeva kwam een zwarte jongen zelfverzekerd het podium opgewandeld en overhandigde met welgemeende warmte een ruiker bloemen waarvan de kleur perfect bij de glanzende rode jurk van Alena paste. Die jongen heeft een uitstekende briefing ontvangen, hoorde je de zaal denken. Maar de briefing was een beetje te kort geweest. In plaats van na het overhandigen het podium discreet te verlaten bleef de jongen staan en keerde zich naar het publiek. Geweldig hoe een pikzwarte huid licht kan geven, zo genoot de jongen van het applaus dat eigenlijk voor de soliste was bedoeld. Toen beging hij een doodzonde: hij boog voor het publiek terwijl de soliste er op stond te kijken. Een golf van plezier, gelach en verhevigd applaus ging door het anders zo ernstige publiek.

Achteraf hoorden we dat de jongen deel uitmaakte van een project om vluchtelingen kennis te laten maken met onze westerse cultuur. De jongen had die avond misschien iets geleerd maar in elk geval veel gegeven: een scheutje rock-‘n-roll dat een overigens schitterend concert perfect af maakte.

credit Julius Himmler

We're back on the move and are hitting up Innsbruck tonight. The final concert of the tour. We'll be bringing Mendelsohn, Lalo's Cello concerto and Brahms. Daniel Müller-Schot is joining us once again for Lalo's piece.

Oh, lest we forget: the concert in Villingen was a true succes! Daniel Müller-Schot gave three encores, the crowd simply couldn't get enough!